Refrentiegeluid in een gesloten ontwerp.
Zo lees je de frequentiebereikmetingen voor een hoofdtelefoon: De frequentie wordt in hertz (Hz) getoond op de X-as (cijfers onderaan). De basweergave is 20-300 Hz, vocalen zitten in het bereik van 300 tot 3000 Hz en de hoge tonen van 3000 tot 20.000 Hz (de details in de muziek). Op de Y-as (cijfers links) wordt de relatieve geluidssterkte getoond in dB SPL (decibel Sound Pressure Level (geluidsdrukniveau)). Hoe hoger de lijn op de grafiek, hoe luider de frequentie. Voorbeeld: Bij de HD 620S (witte lijn) is de basweergave tussen de 20 en 100 Hz veel luider dan bij de HD 600 (grijze lijn). De frequentierespons hoort bij luidsprekers volledig vlak te zijn (alle onderdelen van de muziek zijn even luid), maar door de geometrie van het oor en psychoakoestiek kan de frequentierespons van een goede hoofdtelefoon er heel anders uitzien. Hoewel er in de wetenschap nog geen consensus is, zijn de meeste ingenieurs en wetenschappers in de hoofdtelefoonsector het erover eens dat de HD 600 met extra bas een neutrale, 'levensgetrouwe' geluidsweergave heeft.